de zomerzon  warmt mijn gezicht

ik lig peinzend..traag,dan vlug

keren  mijn gedachten  terug…

zij dansen in het zonnelicht

ik zie ze buitelen,kleuren- mensjes ;

het zijn m n  kinderen

die,klein nog,dartel  hun jeugd doorvlinderen

jubelend een paal opklimmen

kuilen graven aan het strand

ik hoor ze kwekkelen als spreeuwen

onder  het krijsen van de meeuwen,

spittend in  het warme zand..

ik  hoor hun hoge kinderstemmen;

terwijl  de golven plagend rollen

omdat ze  graag met kleinen dollen!

tijdloos spelen, niet te temmen….

ik zie hun bruine armpjes zwaaien

ze springen plons de golven in.

zo dwaal ik terug naar ons begin;

ik weet mijn weemoed niet te draaien

hun blijde lijfjes, natgespat

druipend van het koele water

keren  terug,hoor hun gesnater,

ze ploffen op de rieten mat

zij kruipen rillend van geluk

in hun bonte grote laken

om  hen weer wat warm te maken;

zo n  gouden stranddag kan niet stuk!

ik wrijf ,nog peinzend,door mijn ogen

beland met weerzin in het heden

wat was het dierbaar,dat verleden..

die  tijden  schijnen nu vervlogen…