Zij waadt dwars door de heftige branding,bijgelicht door de ronde, veraf-en dichtbij lijkende maan.
De korte, heftige branding met haar kletterende golfslag en alle geraas dat haar aan overwonnen moeilijkheden doet denken, trotseert zij met een vastberaden blik gericht op de kabbelende, haar wachtende bruidsbed; de zee.
Als zij de zacht-golvende watermassa bereikt voegt zij zich ruggelings in de klotsende golfjes, die zo een bedding voor haar vormen…
Zij proeft het zilte, zoute nat en ervaart het als het “zout des levens” in deze voor haar zo romantische fase van haar leven, gevuld met zoete beloften!!!
Zij geeft zich weerloos over aan het rhytme van het spiegelend natte, voelt zich als op een zachte matras, met slechts wat maanlicht als haar gade, totaal overgeleverd aan dit natuur-gebeuren!!
Het frisse zeewater smaakt haar als champagne; steeds weer nipt zij vol liefde er
aan en de talloze witte schelpjes die rond haar dwarrelen lijken wel bruidssuikers!!

Hijgend en hevig proestend van het brutale, zoute zeewater dat zijn keelgat binnendringt hangt hij krampachtig aan een afgebroken stuk hout.
Rondom hem beuken de immens agressieve golven en blijven hem aanvallen; alles voelt loodzwaar aan hem en het zout bijt in zijn opengereten huid.
Hij voelt zich alleen, verlaten en reddeloos verloren in deze ondoorzichtige, nevelachtige nacht temidden van de massieve watermassa die hem geen moment van rust toestaat.
Het lawaai van de onophoudelijk gierende wind maakt hem moedeloos; zijn krijsend hulpgeroep gaat verloren in dit afgrijselijke geraas.
Hij voelt de zuigende neerwaarts trekkende spiraal van de zeebodem en lijkt in een magnetisch veld verloren.
Nieuwe, zwangere regenwolken storten zich dan opnieuw uit boven de grimmige zee, striemen hem zonder ophouden!!
De felle zoeklichten van een vuurtoren in de verte speuren afwisselend in priemend helle banen het zeegeweld af. Vormen zo spookachtige contouren op zee en strand!!

Vanuit haar bed vol jong leven, dromend met open, glanzende ogen glijdt haar tedere blik van het warme wichtje door het wijd-openstaande raam, over de kade heen naar het smalle gele zandstrand, waarachter de immens glanzende zee zachtjes deint in een zomers zonlicht.
De twee havenarmen links en rechts van haar steken diep in zee en liggen te wachten met een “welkom-gebaar”; zij reiken, klaar om te ontvangen van de zee, de oerbron van het leven.
Het indrukwekkende zeetafereel doet haar de laatste negen maanden, vol met louter wonder, herleven; het zacht rimpelende wateroppervlak bolt in groen-blauwe kleuren boven het onpeilbare mysterie.
De luiduchtig aanrollende, oplichtende richels golf en schuim die kort en krachtig op het strand slaan lijken hier uitdrijvingsweeen met opspattende vreugdevlokken.
Een zachte zeewind beroert het golvende veld en blaast korreltjes zout, als teken van leven over zee, strand, maar nu ook over haar en de zacht-zuigende boreling aan haar borst.
In het stralend-blauwe heelal hangt plotseling een lange wattenstreep; een rij witte wolkjes die als donzige schaapjes, nauwelijks hoorbaar een wiegeliedje zingen.
Intens geniet zij van het geheim dat zij weerspiegeld ziet in de glanzende, golvende zee.
marijke